De Nederlander Hendrik Zwaardemaker (1857–1930) ontdekte in 1900 dat twee verschillende geuren elkaar kunnen neutraliseren. Deze neutraliserende werking geldt alleen voor specifieke paren (genoemd Z-paren of Zwaardemaker-paren).
De exacte reden voor dit neutraliserende effect is nooit volledig begrepen, maar er is in ieder geval geen chemische interactie betrokken bij dit proces. Er bestaan optimale concentraties van de ‘tegengeur’ afhankelijk van het type en de concentratie van de verontreinigende stof.
Voorbeelden van Z-paren:
• boterzuur <—> jeneverbes
• chloor <—> vanille
• ammoniak <—> viooltjes
• tabak <—> wintergreen
